close
close

Nieuw kinderboek maakt gebruik van dieren om les te geven over pleegzorg


De opbrengst van “The Watchful Owl” komt ten goede aan Dauphin County CASA


  • Scott LaMar

The Watchful Owl-auteur Heather Paterno en illustrator PD Murray over The Spark, 24 april 2024

The Watchful Owl-auteur Heather Paterno en illustrator PD Murray over The Spark, 24 april 2024

Uitgezonden; 24 april 2024.

Er zijn ongeveer 15.000 kinderen in tijdelijke pleeggezinnen in Pennsylvania. De meesten van hen zullen terugkeren naar hun familie van herkomst.

Het kan pijnlijk zijn voor kinderen om gescheiden te zijn van hun ouders of familie, en voor jongere kinderen kan het moeilijk zijn om te begrijpen wat er met hen en om hen heen gebeurt.

Een nieuw kinderboek genaamd De waakzame uil vertelt het verhaal van een jonge vos die zijn ouders verliest en bij een andere dierenfamilie gaat wonen.

Het is geschreven door Heather Paterno, een advocaat die zich richt op gezinnen en kinderkwesties en bestuurslid is van Dauphin County’s Court Appointed Special Advocates for Children of CASA. Het kunstwerk in de De waakzame uil vertelt ook het verhaal en houdt de aandacht van kinderen vast. Het is geïllustreerd door kunstenaar PD Murray. Zowel Heather Paterno als PD Murray waren bij ons De vonk Woensdag.

The Watchful Owl-auteur Heather Paterno en illustrator PD Murray

Paterno vermoedde het verhaal: ‘Het verhaal is slechts een gelijkenis van wat er zou kunnen gebeuren met een kind in het pleegzorgsysteem, verteld via een dierenfamilie, zodat kinderen het kunnen begrijpen. En wat er in wezen met Fennec gebeurt, is dat hij geen vader in de buurt heeft. Zijn moeder werkt hard om het gezin groot te brengen. En tragisch genoeg gebeurt er iets met haar. Ze wordt opgepikt door een jager en de grote uil, dat is een waakzame uil, heeft altijd door het bos cirkeld en op zoek gegaan naar alle wezens in het bos. En hij brengt de gemeenschap bijeen. En ze bedenken een plan om op Fennec en zijn broers en zussen te letten.

Fennec, de jonge vos, wordt opgevangen door de hertenfamilie nadat hij zijn moeder heeft verloren. Paterno, dat maakt deel uit van het verhaal achter het verhaal. ‘Daar zit een les in. En het is in werkelijkheid de manier waarop een kind door het afhankelijkheidssysteem heen kan lopen. Dit is iets wat we heel vaak doen. We hebben zogenaamde familiegroepconferenties, waarbij wanneer een kind in de zorg zit, je het uiteraard op de meest natuurlijke plek wilt houden. Daarom kijken we naar familieleden. Daarom kijken wij naar de leden van de gemeenschap. Je wilt nooit een kind moeten ophalen en bij vreemden moeten achterlaten. Nu komt deze vos terecht bij vreemden. Maar hij heeft ook twee broers en zussen die bij familieleden gaan wonen. En het is heel gebruikelijk. Je zult dat veel zien in het afhankelijkheidssysteem. Ze hebben familiegroepsconferenties en ze brengen iedereen erbij. En hoe kunnen we het kind in de meest natuurlijke omgeving van herkomst houden? En wie zijn de steunpilaren? Wie zijn de mensen die we kunnen inschakelen om deze familie te helpen?”

Murray’s illustraties helpen het verhaal te vertellen, vooral van Fennec, die kwetsbaar is. ‘Hij is klein in de meeste scènes. Hij is klein in deze omgevingen van deze donkere bossen en grotere dieren en dergelijke. Weet je, mensen praten veel over het belang van de representatie van kinderen, hoe ze eruit zien, huidskleur, geslacht, al die dingen in boeken. Maar ik denk dat het heel belangrijk is om – en Heather heeft dit fantastisch gedaan om de behoeften van kinderen vast te leggen en daar een representatie van te krijgen. Dit levert dus fantastisch werk op bij het voorbereiden van kinderen of kinderen die niet in het pleegsysteem zitten. Waarschijnlijk bouw je wat empathie op door een verhaal als dit te lezen.

Aan Murray werd gevraagd waar de afhaalmaaltijd vandaan komt De waakzame uil,,Ik vind het een hartverwarmend verhaal zonder pollyannish te zijn. Het vertelt echt over het pleegsysteem als alles goed gaat, als er een kampioen voor een kind is.”

De opbrengst van de verkoop van het boek gaat naar CASA in Dauphin County. Paterno legde uit wat CASA doet: ‘Dit zijn vrijwilligers, gemeenschapsvrijwilligers die getraind worden in kindermisbruik en het afhankelijkheidssysteem. En dan worden ze aangewezen als één kind of één groep broers en zussen, één familiegroep. En zij helpen ook bij het behartigen van de belangen van het kind tijdens hun gehele gerechtelijke procedure. En wat ik je kan vertellen: in Dauphin County zelf hebben we momenteel meer dan 350 kinderen die in pleeggezinnen verblijven. Dat zijn veel kinderen. En hoewel elk kind heeft wat ik was, namelijk een bijzondere curator, kan ik u vertellen, zijn het curatoren van litem of GAL, zoals we ze kortweg noemen. Ze hebben vaak ergens tussen de 60 en 110 kinderen. Het is dus heel moeilijk om te weten wat er elke dag met al die kinderen aan de hand is. Ieder moment van iedere dag. Wat er aan de hand is op school, wat er thuis gebeurt, wat er psychologisch en emotioneel met hen aan de hand is. Worden ze regelmatig ingecheckt en gezien? Dus als deze externe vrijwilliger binnenkomt en dat ene kind of dat ene gezin vertegenwoordigt waar ze al hun tijd aan kunnen besteden, kunnen ze misschien dat ene psychologische rapport vinden dat begraven lag, met dat ene stukje informatie dat nuttig was. En dat is wat Dauphin County CASA doet. Ze werven en trainen deze belangenbehartigers, om echt een verschil te maken in het leven van een kind.”