Ontgrendel de mondiale en historische betekenis van dit moment

Grace-Colored Glasses heeft de afgelopen maanden een revolutie meegemaakt.

Misschien heb je het niet eens gemerkt, maar Grace-Colored Glasses is op pauze geweest. Terwijl ik weg was, dacht ik elke dag aan jullie, geloofsgemeenschap.

Ik begon exclusief over Gaza te schrijven op 7 oktober, toen Hamas-strijders uit de “gevangenis” braken en Israël aanvielen. Op 8 oktober had ik besloten uitsluitend over Gaza te schrijven totdat de oorlog voorbij was.

Het is begrijpelijk dat een groot deel van de wereld geschokt was door de gebeurtenissen van dat weekend. Het was gruwelijk. En natuurlijk vocht Israël terug. Dat was ook afschuwelijk.

Ik vroeg mijn familie in Gaza om mij over hun ervaringen te vertellen, zodat ik ze kon doorgeven aan mijn geloofsgemeenschap in Patheos – en dat deden ze, hoe pijnlijk het ook was.

Honderden of misschien wel duizenden andere Palestijnen hebben ook de donkerste dagen van hun leven op sociale media gedeeld in de hoop iemand te beïnvloeden. iedereen.

We deelden allemaal de overtuiging dat waargebeurde verhalen over mensen compassie in het Westen zouden opwekken.

Ik had nooit verwacht dat de aanval van Israël zeven maanden later nog steeds zou voortduren. Ik had nooit verwacht dat het Internationale Gerechtshof zou oordelen dat Israël op plausibele wijze genocide pleegt tegen het Palestijnse volk, of dat de regering-Biden de genocide zou ontkennen en in plaats daarvan de bank kapot zou maken om Israël meer wapens te geven.

Bovenal had ik nooit verwacht dat, nadat 34.000 Palestijnen – voornamelijk vrouwen en kinderen – een gewelddadige dood waren gestorven, christenen (op een paar opmerkelijke uitzonderingen na) nog steeds onverschillig tegenover het Palestijnse lijden.

Ik dacht naïef dat geloven in Jezus eigenlijk iets betekende.

Ik dacht dat kinderen waarvan de ledematen geamputeerd zouden worden zonder verdoving, ons hart zouden breken, net zoals het zeker het hart van Jezus zou breken. Ik geloofde dat een uitgebreide familie van twintig mensen een maaltijd deelden van a enkel blikje bonen, zou ons kunnen herinneren aan de woorden van Jezus: “Toen ik honger had, gaf u mij eten.” Ik hoopte dat tegen beter weten in een klein meisje, omringd door dode familieleden en door de loop van een tank staren, zou ons in beroering kunnen brengen, of dat een jonge man uitroept: ‘Ik zweer het, we vinden de dood niet erg!‘ zou ons ontroeren.

Ik heb me vergist.

Maandenlang heb ik toegekeken hoe mijn familieleden renden voor hun leven. Ik was ten einde raad. Wat als er een bom op hen zou landen? Dat soort dingen gebeurden vele malen per dag. Hoe kon ik met mezelf leven als ik niet alles had gedaan wat in mijn macht lag om hen te helpen? Wat was de magische zin die het christelijke Westen uit zijn slaap zou doen ontwaken?

Ik schreef paniekerig. Ik heb geprobeerd mijn boodschap te versterken.

De redactie van Patheos vertelde me dat “Gaza niet langer bestaat trending”, en ik zou moeten overwegen om over iets anders te schrijven.

Het punt is, nou ja, GENOCIDE.

Wat doet er nog meer toe als genocide wordt gepleegd met de steun van onze regering en ons belastinggeld? Wat doet er nog meer toe: voor gelovige mensen, voor mensen zonder geloof, voor een op geloof gebaseerde website?

Veel, zo blijkt. Alles iets anders is belangrijker dan de niet-trending genocide op bruine mensen.

Als genocide niet trending is, kan ik er geen trend van maken, en als het mensen niets kan schelen, kan ik er ook niet voor zorgen dat ze er wel om geven.

Toen ik dit besefte, nam ik in maart een pauze van Patheos.

Ik ben er klaar mee om mijn familie te vragen hun trauma te herhalen, om te ‘bewijzen’ dat ze menselijk zijn en ons medeleven waard zijn. Ik ben er klaar mee mijn eigen ziel eruit te rukken en te proberen het diepgaande onrecht dat ze al generaties lang hebben te verduren op een meeslepende manier te presenteren.

Ik ben klaar met de hoop dat christenen uit hun coma zullen ontwaken en zich zorgen gaan maken. (Degenen die overtuigd moeten worden van de menselijkheid van de Palestijnen nodig hebben hun eigen menselijkheid controleren.)

Wat heeft mij uit mijn winterslaap gehaald?

Het besteden van minstens acht tot tien uur aan het lezen en rapporteren van het nieuws elke dag van deze oorlog – meer dan tweehonderd dagen – heeft mij veranderd. Ik heb te veel kwaad gezien, te veel medeplichtigheid aan het kwaad, te veel lijden om in een winterslaap te blijven.

Ik ben terug – maar niet om christenen te smeken christelijk te zijn.

Ik ben terug om serieus te worden over de betekenis van Palestina op dit moment voor ons allemaal – niet op een kumbaya-, WWJD-manier, maar op een mondiale en historische manier (geen opnamepraat!).

De kwestie Palestina en Israël is in de eerste plaats een menselijke kwestie, maar zit ook vol politieke intriges, internationaal verraad, bedrog in de media, gevaarlijke religieuze hartstocht, het witwassen van geld, onverdraagzaamheid op grote schaal, kwaad op de hoogste plaatsen en zelfs seks (sommige dagen, speciaal seks).

Kortom, deze kwestie is complex, fascinerend, irritant en… diep significant.

En ook een compleet mysterie voor de meesten van ons.

Meer mensen – vooral gelovige mensen – moeten begrijpen wat is Echt gebeurt (niet wat de reguliere media ons vertellen) en wat we eraan kunnen doen.

Dat is waarom ik terug ben. Ik zal schrijven over wat er werkelijk aan de hand is met korte, op feiten gebaseerde, eye-openende berichten, het soort dingen dat je nooit zult horen van CNN of Fox, of welke andere reguliere bron dan ook.

Ik ben terug voor iedereen die een intelligent gesprek over de werkelijkheid wil voeren, in plaats van te leven in een silo van vooroordelen over bevestiging.

Ik ben al bijna 39 jaar getrouwd met mijn Palestijnse echtgenoot en doe al meer dan tien jaar onderzoek naar en schrijf over de Palestijnse kwestie. Sinds het begin van de oorlog (meer dan 210 dagen geleden) heb ik elke minuut dat ik wakker ben, ondergedompeld in het actuele nieuws (niet wat de reguliere media ons vertellen). Ik weet waarover ik spreek.

Laten we samen wijzer en waakzamer worden in deze buitengewone tijd.

Abonneer u alstublieft op mijn nieuwsbrief.

Als je geïnteresseerd bent, zijn hier enkele van mijn eerdere berichten over de Palestijnse kwestie:

Berichten over mijn Gazaanse familie (in chronologische volgorde):